17. “ฟังข้าซิ ข้าจะแสดงแก่ท่านสิ่งใดที่ข้าได้เห็น ข้าจะกล่าว
18. (สิ่งที่คนมีปัญญาได้บอกกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษของเขาและมิได้ปิดบังไว้
19. ผู้ที่ได้รับพระราชทานแผ่นดินแต่พวกเดียวและไม่มีคนต่างด้าวผ่านไปท่ามกลางเขาทั้งหลาย)
20. คนอธรรมทนทุกข์ทรมานตลอดอายุของเขาตลอดปีทั้งปวงที่ได้กำหนดไว้สำหรับผู้บีบบังคับ
21. เสียงที่น่าคร้ามกลัวอยู่ในหูของเขาผู้ทำลายจะมาเหนือเขาในยามมั่งคั่ง
22. เขาไม่เชื่อว่าเขาจะกลับออกมาจากความมืดเขาจะต้องตายด้วยดาบ
23. เขาพเนจรไปเพื่อหาอาหาร กล่าวว่า ‘อยู่ที่ไหนนะ’เขาทราบอยู่ว่า วันแห่งความมืดอยู่แค่เอื้อม
24. ความทุกข์ใจและความแสนระทมทำให้เขาคร้ามกลัวมันชนะเขาเหมือนอย่างพระราชาเตรียมพร้อมแล้วสำหรับการศึก
25. เพราะเขาได้เหยียดมือของเขาออกสู้พระเจ้าและตั้งตัวท้าทายองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
26. เขาวิ่งเข้าใส่พระองค์อย่างดื้อดึงพร้อมกับโล่ปุ่มหนา
27. เพราะว่าเขาได้คลุมหน้าของเขาด้วยความอ้วนของเขาแล้วและรวบรวมไขมันมาไว้ที่บั้นเอวของเขา
28. และได้อาศัยอยู่ในหัวเมืองร้างเปล่าในเรือนซึ่งมนุษย์ไม่ควรจะอยู่ซึ่งทรงกำหนดไว้ให้เป็นกองปรักหักพัง
29. เขาจะไม่มั่งมี และทรัพย์สมบัติของเขาจะไม่ทนทานและข้าวของของเขาจะไม่เพิ่มพูนในแผ่นดิน
30. เขาจะหนีจากความมืดไม่พ้นเปลวเพลิงจะทำให้หน่อของเขาแห้งไปและโดยลมพระโอษฐ์เขาจะต้องจากไปเสีย
31. อย่าให้เขาวางใจในความอนิจจังลวงตัวเขาเองเพราะความอนิจจังเป็นสิ่งตอบแทนเขา
32. จะชำระให้เขาเต็มก่อนเวลาของเขาและกิ่งของเขาจะไม่เขียว