6. ในเวลาเช้ามันก็บานออกและขึ้นใหญ่ครั้นเวลาเย็นก็ร่วงโรยและเหี่ยวไป
7. เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายถูกความกริ้วของพระองค์ผลาญเสียข้าพระองค์ก็เดือดร้อนเพราะพระพิโรธของพระองค์
8. พระองค์ทรงตั้งความผิดบาปของข้าพระองค์ไว้ต่อพระพักตร์พระองค์ทรงตั้งบาปลับๆของข้าพระองค์ไว้ในสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์
9. วันทั้งปวงของข้าพระองค์ทั้งหลายสิ้นไปใต้พระพิโรธ ของพระองค์กำหนดปีของข้าพระองค์สิ้นสุดลงอย่างเสียงถอนหายใจ
10. กำหนดปีของข้าพระองค์คือเจ็ดสิบหรือสุดแต่เรื่องกำลัง ก็ถึงแปดสิบแต่ช่วงชีวิตนั้นมีแต่งานและความลำบากไม่ช้าก็สูญไปและข้าพระองค์ก็จากไป
11. ผู้ใดจะทราบถึงฤทธิ์ความกริ้วของพระองค์และพระพิโรธของพระองค์ตามความเกรงกลัวพระองค์
12. ขอพระองค์ทรงสอนให้นับวันของข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะมีจิตใจที่มีปัญญา
13. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงหันมาเถิดพระเจ้าข้า หรือยังอีกนานเท่าใดขอทรงมีความสงสารบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
14. ขอทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายอิ่มในเวลาเช้าด้วยความรัก มั่นคงของพระองค์เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะได้เปรมปรีดิ์และยินดีตลอด วันเวลาของข้าพระองค์
15. ขอทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายยินดีให้มากวัน เท่ากับที่พระองค์ได้ทรงให้ข้าพระองค์ทุกข์ยากนั้นและให้มากปีเท่ากับที่ข้าพระองค์ได้ประสบการร้าย
16. ขอให้พระราชกิจของพระองค์ปรากฏแก่ผู้รับใช้ของพระองค์และให้ความรุ่งโรจน์ของ พระองค์ปรากฏแก่ลูกหลานของเขา
17. ขอความโปรดปรานของพระเจ้าของข้าพระองค์อยู่ เหนือข้าพระองค์ทั้งหลายขอทรงสถาปนาหัตถกิจของข้าพระองค์เหนือข้าพระองค์พระเจ้าข้า ขอพระองค์ทรงสถาปนาหัตถกิจของ ข้าพระองค์ทั้งหลาย