12. แน่ะ เสียงกระหึ่มของประชาชาติทั้งหลายกึกก้องดั่งทะเลคึกคะนอง!เสียงคำรามของชนชาติต่างๆ ดังสนั่นคล้ายกับทะเลคำราม!
13. แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาคำรามลั่นเหมือนเสียงน้ำบ่าเมื่อพระเจ้าตรัสกำราบ พวกเขาก็หนีกระเจิดกระเจิงเหมือนแกลบต้องลมบนเนินเขาเหมือนหญ้าที่ถูกพายุพัดกระหน่ำ
14. ในยามเย็นมีความสยดสยองฉับพลัน!ก่อนรุ่งสางพวกเขาก็จากไปแล้ว!นี่คือส่วนของผู้ที่ปล้นและแย่งชิงของของเราไป