13. ที่จริงข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าเลยข้าจนปัญญาเสียแล้ว
14. “บุคคลผู้ใด หน่วงเหนี่ยวความกรุณาไว้จากเพื่อนก็ทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
15. พี่น้องของข้าทรยศอย่างห้วยอย่างห้วยที่น้ำไหลล้น
16. ซึ่งดำไปเหตุด้วยน้ำแข็งและที่หิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น
17. ในคิมหันต์มันก็หายไปเมื่อร้อน มันก็สูญไปจากที่ของมัน
18. หมู่คนเดินทางหันออกจากทางของเขาเขาขึ้นไปยังที่ร้างเปล่า และพินาศ
19. หมู่คนเดินทางของตำบลเทมามองดูคนเดินทางของเมืองเชบารอคอยหมู่คนเหล่านั้น
20. เพราะเขาทั้งหลายหวังใจ เขาจึงต้องผิดหวังเขามาถึงที่นั่นและต้องยุ่งใจ
21. บัดนี้ ท่านทั้งหลายเป็นอย่างนั้นแก่ข้าท่านเห็นความลำบากยากเย็นและท่านก็กลัว
22. ข้าพูดว่า ‘ขอของกำนัลข้าหน่อย’หรือ ‘ขอสินบนจากทรัพย์สินของท่าน ให้ข้า’