8. ความอธรรมของท่านก็เป็นอันตรายแก่คนอย่างท่านและความชอบธรรมของท่านก็เป็นประโยชน์แก่มนุษย์
9. “เหตุด้วยการถูกบีบบังคับเป็นอันมาก เขาได้ร้องทุกข์เขาร้องขอความช่วยเหลือเนื่องด้วยแขนของผู้ทรงอำนาจ
10. แต่ไม่มีสักคนพูดว่า ‘พระเจ้าผู้ทรงสร้างข้าพเจ้าผู้ทรงประทานเพลงในเวลากลางคืนทรงอยู่ที่ไหน
11. ผู้ทรงสอนเรามากกว่าสอนสัตว์แห่งแผ่นดินโลกและทรงกระทำให้เราฉลาดกว่านกในฟ้าอากาศ’
12. เขาร้องทุกข์ ณ ที่นั่น แต่พระองค์มิได้ทรงตอบเหตุความเย่อหยิ่งของคนชั่ว
13. แน่ละ พระเจ้ามิได้ฟังเสียงลมๆแล้งๆและองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็มิได้ทรงนับถือเสียงนั้น
14. จะยิ่งน้อยกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อท่านว่า ท่านไม่เห็นพระองค์และเมื่อว่า คดีนั้นก็อยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ และท่านคอยพระองค์อยู่
15. บัดนี้ เพราะพระพิโรธของพระองค์มิได้ลงโทษและพระองค์มิได้สนพระทัย การละเมิดเสียมากมาย
16. เพราะฉะนั้น โยบจึงอ้าปากพูดคำลมๆแล้งๆและทวีคำพูดโดยปราศจากความรู้”