22. พระองค์ทรงชูข้าพระองค์ขึ้นเหนือลมและทรงให้ข้าพระองค์ขี่ลมและทรงให้ข้าพระองค์ละลายไปในพายุ
23. ข้าพระองค์ทราบแล้วว่าพระองค์จะทรง ให้ข้าพระองค์ตายเสียและให้ไปสู่ที่กำหนดของคนเป็นทั้งปวง
24. “ถึงกระนั้นคนในกองปรักหักพังไม่ยื่นมือของเขาออกร้องขอความช่วยเหลือในท่ามกลางภัยพิบัติของเขาหรือ
25. ข้ามิได้ร้องไห้เพื่อผู้ที่วันเวลาของเขายากเย็นหรือจิตใจของข้ามิได้โศกสลดเพื่อคนขัดสนหรือ
26. แต่เมื่อข้ามองหาของดี ของร้ายก็มาถึงและเมื่อข้าคอยความสว่าง ความมืดก็มาถึง
27. จิตใจของข้าสับสนไม่เคยสงบเลยวันแห่งความทุกข์ใจมาพบข้า
28. ข้าหมองคล้ำไป มิใช่ด้วยแดดข้ายืนขึ้นในที่ชุมนุมชน และร้องขอความช่วยเหลือ
29. ข้าเป็นพี่น้องกับหมาป่าและเป็นเพื่อนกับนกกระจอกเทศ
30. ผิวหนังของข้าดำและร่วงไปจากข้ากระดูกของข้าร้อนอย่างไฟไหม้
31. เพราะฉะนั้นเสียงพิณเขาคู่ของข้า กลายเป็นเสียงโหยไห้และเสียงปี่ของข้า กลายเป็นเสียงของผู้ที่ร้องไห้