4. ข้าก็พูดอย่างท่านทั้งหลายพูดได้เหมือนกันถ้าจิตใจท่านอยู่ในที่ของจิตใจข้าข้าร้อยกรองถ้อยคำต่อสู้ท่านทั้งหลายได้และสั่นศีรษะของข้าเย้ยท่าน
5. ข้าจะหนุนกำลังของท่านทั้งหลาย ด้วยปากของข้าก็ได้และเครื่องบรรเทาทุกข์แห่งริมฝีปากของข้าจะระงับความเจ็บปวดของท่านก็ได้ด้วย
6. “ถ้าข้าพูด ความเจ็บปวดของข้าก็ไม่ระงับและถ้าข้านิ่งไว้ จะบรรเทาไปสักเท่าใด
7. แต่นี่แหละ เดี๋ยวนี้พระเจ้าทรงให้ข้าเหนื่อยยากพระองค์ทรงกระทำให้พรรคพวกทั้งสิ้นของข้าเริศร้าง
8. และพระองค์ได้ให้ข้าหดหู่ลงซึ่งสภาพนี้เป็นพยานปรักปรำข้าและความผ่ายผอมของข้าลุกขึ้นปรักปรำข้ามันเป็นพยานใส่หน้าข้า
9. พระองค์ทรงฉีกข้าด้วยพระพิโรธของพระองค์และทรงเกลียดชังข้าพระองค์ทรงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าปรปักษ์ของข้าถลึงตาสู้ข้า
10. มีคนอ้าปากใส่ข้าเขาตบแก้มประจานข้าเขาสุมหัวกันปรักปรำข้า
11. พระเจ้าทรงมอบข้าให้แก่คนอธรรมและทรงเหวี่ยงข้าไว้ในมือของคนชั่วร้าย
12. ข้าอยู่สบาย และพระองค์ทรงหักข้าสะบั้นเออ พระองค์ทรงฉวยคอข้า และฟาดข้าลงเป็นชิ้นๆพระองค์ทรงตั้งข้าให้เป็นเป้าของพระองค์นักธนูของพระองค์ล้อมข้า
13. พระองค์ทรงทะลวงเปิดไตของข้า และไม่เพลามือเลยพระองค์ทรงเทน้ำดีของข้าลงบนดิน
14. พระองค์ทรงพังเข้าไปเป็นช่องๆพระองค์ทรงวิ่งเข้าใส่ข้าอย่างนักรบ
15. ข้าเย็บผ้ากระสอบติดหนังของข้าและวางกำลังของข้าลงในผงคลีดิน