44. Të shtunën tjetër u mblodh gati tërë qyteti për të dëgjuar fjalën e Zotit.
45. Po kur judenjtë i panë turmat, u mbushën me smirë dhe duke thënë fjalë fyese, kundërshtonin ato që thoshte Pali.
46. Atëherë Pali e Barnaba folën me guxim:«Ishte e nevojshme që fjala e Perëndisë t’ju shpallej juve më parë. Meqë ju po e hidhni poshtë atë dhe nuk e çmoni veten të denjë për jetën e amshuar, tani ne do t’u drejtohemi kombeve pagane.
47. Në të vërtetë Zoti na ka urdhëruar kështu: Të kam caktuar të jesh dritë për kombet që të çosh shpëtimin deri në skajet e dheut».
48. Kur e dëgjuan këtë, paganët u gëzuan dhe përlëvduan fjalën e Zotit. Ata që ishin caktuar për jetën e amshuar, besuan në Jezuin.
49. Kështu fjala e Zotit përhapej në mbarë atë krahinë.
50. Por judenjtë nxitën gratë e shoqërisë së lartë, që ishin të përkushtuara ndaj Perëndisë, si dhe parinë e qytetit, dhe kurdisën një përndjekje kundër Palit e Barnabës e i dëbuan nga krahina e tyre.
51. Atëherë ata shkundën pluhurin nga këmbët si shenjë kundër tyre dhe shkuan në Ikon.
52. Dishepujt ishin të mbushur plot me gëzim e me Shpirtin e Shenjtë.