3. Atëherë kryepriftërinjtë dhe pleqtë e popullit u mblodhën në oborrin e pallatit të kryepriftit që quhej Kajafa
4. dhe së bashku vendosën që ta kapnin Jezuin me dredhi e ta vrisnin.
5. Prandaj thoshin: «Jo gjatë festës, që të mos ndodhë ndonjë trazirë në popull».
6. Jezui gjendej në Betani, në shtëpinë e Simon të lebrosurit.
7. Ndërsa po rrinte në tryezë, iu afrua një grua që mbante një enë alabastri me mirrë shumë të kushtueshme dhe e derdhi mbi kokën e tij.
8. Kur e panë këtë gjë, dishepujt u zemëruan dhe thanë: «Përse u bë gjithë ky shpenzim?
9. Kjo mirrë mund të ishte shitur shtrenjtë dhe paratë t’u jepeshin të varfërve».
10. Por Jezui e kuptoi se çfarë po thoshin e u tha:«Përse e mundoni këtë grua? Ajo bëri për mua një vepër të mirë.
11. Të varfrit i keni gjithmonë me ju, ndërsa mua nuk më keni gjithmonë.
12. Ajo e derdhi këtë mirrë mbi trupin tim dhe këtë e bëri për të më përgatitur për varrim.
13. Me të vërtetë po ju them se kudo që të shpallet ungjilli, në mbarë botën do të tregohet në kujtim të saj kjo që bëri».
14. Atëherë, njëri prej të dymbëdhjetëve, ai që quhej Judë Iskarioti, shkoi te kryepriftërinjtë
15. dhe u tha: «Çfarë do të më jepni po t’jua dorëzoj?». Ata i dhanë tridhjetë monedha argjendi.