20. Jezui u tha: «E kujt është kjo figurë e ky mbishkrim?».
21. Ata i thanë: «Të Cezarit». Atëherë Jezui u tha: «Jepini, pra, Cezarit ç’është e Cezarit dhe Perëndisë ç’është e Perëndisë».
22. Kur e dëgjuan këtë, ata u mrekulluan. Pastaj e lanë Jezuin dhe ikën që andej.
23. Po atë ditë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje, prandaj e pyetën:
24. «Mësues, Moisiu ka thënë: Nëse një njeri vdes pa lënë fëmijë, vëllai i tij duhet të martohet me të venë për t’i dhënë trashëgimtarë të vëllait.
25. Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua, vdiq pa lënë fëmijë dhe i la të venë vëllait të vet.
26. Kështu ndodhi me të dytin, të tretin, e deri te i shtati.
27. Pas të gjithë atyre vdiq edhe gruaja.
28. Pas ngjalljes, gruaja e cilit prej të shtatëve do të jetë ajo, meqenëse të gjithë e patën për grua?».
29. Por Jezui u përgjigj:«Gaboheni, sepse nuk njihni as Shkrimet e shenjta, as fuqinë e Perëndisë.
30. Pas ngjalljes njerëzit as nuk do të martohen, as nuk do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiell.
31. Për sa i përket ngjalljes së të vdekurve, a nuk e keni lexuar çfarë ju ka thënë Perëndia: