15. Tërë ajo turmë u habit kur e pa Jezuin. Njerëzit vrapuan tek ai dhe e përshëndetën.
16. Jezui i pyeti: «Çfarë po diskutoni me ta?».
17. Njëri nga turma iu përgjigj: «Mësues, të kam sjellë tim bir, se e mundon një shpirt që nuk e lë të flasë.
18. Kudo që e kap, e përplas përdhe dhe ai nxjerr shkumë nga goja, kërcëllin dhëmbët e mpihet. U thashë edhe dishepujve të tu që t’ia dëbojnë, por nuk mundën».
19. Jezui tha: «O brezni e pafe! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t’ju duroj? Sillmani këtu!».
20. Ata e sollën djaloshin tek ai. Kur e pa Jezuin, shpirti e shkundi menjëherë djalin. Ai ra përdhe dhe u rrotullua duke i dalë shkumë nga goja.
21. Jezui e pyeti babanë e djalit: «Sa kohë ka që është kështu?».Ai u përgjigj: «Që në fëmijëri.
22. Disa herë e ka hedhur në zjarr dhe në ujë për ta vrarë. Nëse mundesh, ki dhembshuri për ne dhe na ndihmo!».
23. Jezui i tha: «Nëse mundem? Gjithçka është e mundur për atë që beson».
24. Menjëherë babai i fëmijës thirri: «Besoj o Zot. Ndihmomë në besimin tim të pakët!».
25. Kur pa Jezui se turma po mblidhej me vrap, e qortoi shpirtin e ndyrë dhe i tha: «Shpirt shurdh e memec, po të urdhëroj, dil prej tij e mos hyr më kurrë!».