19. Herodiada e urrente për këtë dhe donte ta vriste, por nuk mundte,
20. sepse Herodi e kishte frikë Gjonin, meqenëse e njihte si njeri të drejtë dhe të shenjtë; prandaj e mbronte. Atij nuk i vinte mirë nga ato që dëgjonte prej Gjonit, por e dëgjonte me ëndje.
21. Një ditë erdhi rasti i duhur kur Herodi, për ditëlindjen e vet, shtroi një darkë për të mëdhenjtë, komandantët e kohortave dhe për parinë e Galilesë.
22. Bija e Herodiadës kërceu një valle që i pëlqeu Herodit dhe të ftuarve. Atëherë mbreti i tha vajzës: «Më kërko çfarë të duash e unë do të ta jap».
23. Dhe iu betua: «Çfarëdo që të më kërkosh do të ta jap, deri edhe gjysmën e mbretërisë sime!».
24. Ajo doli dhe i tha së ëmës: «Çfarë të kërkoj?».Ajo i tha: «Kokën e Gjon Pagëzorit».
25. Në çast u kthye me nxitim te mbreti dhe i bëri këtë kërkesë: «Dua që të më japësh menjëherë kokën e Gjon Pagëzorit në një pjatë».
26. Mbreti u trishtua shumë, por nuk deshi ta shkelte premtimin për shkak të betimit dhe të ftuarve.
27. Menjëherë mbreti dërgoi një rojë dhe e urdhëroi të sillte kokën e Gjonit. Roja shkoi dhe ia preu kokën në burg,
28. pastaj e solli kokën e tij në një pjatë, ia dha vajzës dhe vajza ia dha së ëmës.
29. Dishepujt e Gjonit, sapo e morën lajmin, erdhën dhe morën kufomën e tij dhe e vunë në një varr.
30. Apostujt u mblodhën pranë Jezuit dhe i treguan për gjithçka që kishin bërë e që u kishin mësuar njerëzve.