28. Kur e pa Jezuin, lëshoi një britmë, ra përmbys para tij e tha me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të lutem, mos më mundo!»,
29. sepse Jezui e urdhëroi shpirtin e ndyrë të dilte prej atij njeriu.Shpirti i ndyrë e kishte pushtuar atë disa herë, prandaj e lidhnin me zinxhirë dhe e mbanin në pranga, por ai i thyente prangat dhe djalli e shtynte në shkretëtirë.
30. Atëherë Jezui e pyeti: «Si e ke emrin?».Ai u përgjigj: «Legjion», sepse brenda tij kishin hyrë shumë djaj.
31. Dhe djajtë i luteshin Jezuit që të mos i urdhëronte të shkonin në humnerë.
32. Aty gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin në mal dhe djajtë iu lutën Jezuit që t’i lejonte të hynin te derrat. Jezui i lejoi.
33. Sapo dolën nga ai njeri, djajtë u futën te derrat. Tufa vrapoi të hidhej nga humnera në liqen e u mbyt.
34. Kur panë çfarë ndodhi, ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra.
35. Njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur. Kur arritën te Jezui, gjetën njeriun prej të cilit kishin dalë djajtë. Ai ishte ulur te këmbët e Jezuit, ishte i veshur e me mendje në rregull. Ata i zuri frika.
36. Ata që e kishin parë ngjarjen treguan sesi ishte shëruar i pushtuari nga djalli.
37. Atëherë tërë populli i krahinës së gerasenëve i kërkoi Jezuit të largohej prej tyre, sepse kishin shumë frikë. Jezui hipi në një varkë e u kthye.
38. Njeriu prej të cilit kishin dalë djajtë i kërkoi të rrinte me të, por Jezui e nisi dhe i tha: