1. Pas këtyre gjërave Jezui shkoi nëpër qytete e fshatra duke predikuar e duke shpallur ungjillin e mbretërisë së Perëndisë e të dymbëdhjetët ishin me të.
2. Ishin edhe disa gra që Jezui i kishte shëruar nga shpirtrat e këqij e nga sëmundjet: Maria, që quhej Magdalenë, prej së cilës ishin dëbuar shtatë djaj,
3. Joana, gruaja e Kuzit, kujdestarit të pasurisë së Herodit, Suzana dhe shumë të tjera që kishin vënë pasuritë e veta në shërbim të Jezuit e të dishepujve.
4. Kur u mblodh një turmë e madhe me njerëz që vinin tek ai nga qytete të ndryshme, Jezui foli me shëmbëlltyra:
5. «Një mbjellës doli për të mbjellë farën. Ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe njerëzit i shkelën dhe zogjtë e qiellit i hëngrën.
6. Disa të tjera ranë në gurishtë dhe sapo mbinë, u thanë se nuk kishin ujë.
7. Disa të tjera ranë ndër ferra. Ferrat u rritën së bashku me to e ua zunë frymën.
8. Por disa të tjera ranë në tokë të mirë dhe kur u rritën, prodhuan njëqindfish». Pastaj tha: «Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!».
9. Pastaj dishepujt e pyetën se çfarë kuptimi kishte kjo shëmbëlltyrë.
10. Jezui u përgjigj:«Juve ju janë bërë të njohura të fshehtat e mbretërisë së Perëndisë, ndërsa të tjerëve u flas me shëmbëlltyra, që të kenë sy e të mos shohin dhe të dëgjojnë e të mos kuptojnë.»
11. «Shëmbëlltyra është kjo: fara është fjala e Perëndisë.
12. Farat që ranë në rrugë janë ata që e dëgjojnë atë. Pastaj vjen djalli dhe e rrëmben fjalën nga zemrat e tyre, që të mos besojnë e të mos shpëtohen.
13. Farat që ranë në gurishtë janë ata që e dëgjojnë fjalën dhe e pranojnë me gëzim, por nuk e lënë të zërë rrënjë. Ata besojnë vetëm për pak dhe në kohën e sprovës e braktisin besimin.
14. Fara që ra ndër ferra janë ata që e dëgjojnë, por gjatë udhës ua zënë frymën shqetësimet, pasuria dhe kënaqësitë e jetës dhe frytet e tyre nuk piqen.
15. Fara që bie në tokë të mirë janë ata që e dëgjojnë fjalën dhe e ruajnë në një zemër të ndershme e të mirë. Këta mbesin besnikë e japin fryte».
16. «Askush nuk e ndez kandilin për ta vënë nën magje apo nën shtrat. Përkundrazi, vihet në mbajtësen e vet, që ta shohin dritën ata që hyjnë brenda.
17. Asgjë e fshehur nuk do të mbetet pa u zbuluar dhe asnjë e fshehtë nuk do të mbetet pa u njohur e pa dalë në dritë.
18. Kini kujdes për mënyrën sesi dëgjoni, sepse atij që ka do t’i jepet edhe më shumë, por atij që nuk ka do t’i merret edhe ajo pak që mendon se ka».
19. Nëna dhe vëllezërit e Jezuit shkuan për ta takuar, por nuk mundën të arrinin tek ai për shkak të turmës.
20. Atëherë i thanë Jezuit: «Nëna jote e vëllezërit e tu janë përjashta dhe duan të të shohin».
21. Por ai u tha: «Nëna ime dhe vëllezërit e mi janë ata që e dëgjojnë dhe e zbatojnë fjalën e Perëndisë».
22. Një ditë Jezui hipi në një varkë me dishepujt e u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër të liqenit». Kështu u nisën.
23. Ndërsa po lundronin, Jezuin e zuri gjumi.Papritur filloi një erë e fortë mbi liqen. Varka po mbushej me ujë e ata ishin në rrezik.
24. Dishepujt iu afruan Jezuit, e zgjuan dhe i thanë: «Mësues, mësues, po mbytemi».Ai u zgjua e qortoi erën dhe dallgët kërcënuese, të cilat pushuan. Pastaj u bë bunacë.
25. Jezui u tha dishepujve: «Ku është besimi juaj?».Ata ishin të trembur e të mahnitur dhe i thanë njëri-tjetrit: «Vallë, kush është ky që urdhëron edhe erërat, edhe ujin e ata i binden?».
26. Pastaj arritën në krahinën e gerasenëve, që është nga ana tjetër e liqenit, përballë Galilesë.
27. Kur zbriti në breg, Jezuit i doli përpara një njeri nga ai qytet. Ky njeri ishte i pushtuar nga djajtë dhe kishte kohë që nuk vishej e nuk banonte në shtëpi, por në varreza.
28. Kur e pa Jezuin, lëshoi një britmë, ra përmbys para tij e tha me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të lutem, mos më mundo!»,
29. sepse Jezui e urdhëroi shpirtin e ndyrë të dilte prej atij njeriu.Shpirti i ndyrë e kishte pushtuar atë disa herë, prandaj e lidhnin me zinxhirë dhe e mbanin në pranga, por ai i thyente prangat dhe djalli e shtynte në shkretëtirë.
30. Atëherë Jezui e pyeti: «Si e ke emrin?».Ai u përgjigj: «Legjion», sepse brenda tij kishin hyrë shumë djaj.
31. Dhe djajtë i luteshin Jezuit që të mos i urdhëronte të shkonin në humnerë.
32. Aty gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin në mal dhe djajtë iu lutën Jezuit që t’i lejonte të hynin te derrat. Jezui i lejoi.
33. Sapo dolën nga ai njeri, djajtë u futën te derrat. Tufa vrapoi të hidhej nga humnera në liqen e u mbyt.
34. Kur panë çfarë ndodhi, ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra.
35. Njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur. Kur arritën te Jezui, gjetën njeriun prej të cilit kishin dalë djajtë. Ai ishte ulur te këmbët e Jezuit, ishte i veshur e me mendje në rregull. Ata i zuri frika.
36. Ata që e kishin parë ngjarjen treguan sesi ishte shëruar i pushtuari nga djalli.
37. Atëherë tërë populli i krahinës së gerasenëve i kërkoi Jezuit të largohej prej tyre, sepse kishin shumë frikë. Jezui hipi në një varkë e u kthye.
38. Njeriu prej të cilit kishin dalë djajtë i kërkoi të rrinte me të, por Jezui e nisi dhe i tha:
39. «Kthehu në shtëpinë tënde e trego çfarë ka bërë Perëndia për ty». Ai u largua duke shpallur në mbarë qytetin çfarë kishte bërë për të Jezui.
40. Kur po kthehej, Jezuit i doli para turma, sepse të gjithë po e prisnin.
41. Atëherë iu afrua një njeri me emrin Jair, që ishte kryetar i sinagogës. Ai i ra ndër këmbë Jezuit dhe iu lut që të shkonte në shtëpinë e tij,
42. se vajza e tij e vetme, që ishte dymbëdhjetë vjeç, ishte duke vdekur.Gjatë udhës turmat e shtynin nga të gjitha anët.
43. Dhe një grua që vuante prej dymbëdhjetë vjetësh nga hemorragjia, megjithëse kishte shpenzuar gjithçka që kishte pasur, askush nuk kishte mundur ta shëronte.
44. Ajo iu afrua nga pas, i preku cepin e mantelit e menjëherë iu ndal hemorragjia.
45. Atëherë Jezui tha: «Kush më preku?». Meqenëse të gjithë e mohuan, Pjetri i tha: «Mësues, turmat po të rrethojnë e po të shtyjnë».
46. Por Jezui tha: «Dikush më preku, sepse ndjeva fuqinë që doli prej meje».
47. Atëherë gruaja, kur pa se nuk mund të fshihej, erdhi duke u dridhur, i ra ndër këmbë dhe tregoi para gjithë popullit përse e kishte prekur Jezuin e si ishte shëruar menjëherë.
48. Jezui i tha: «Bijë, besimi yt të shpëtoi. Shko në paqe».
49. Ndërsa po fliste, erdhi dikush nga shtëpia e kryetarit të sinagogës dhe i tha: «Jot bijë vdiq. Mos e shqetëso më mësuesin».
50. Kur e dëgjoi këtë, Jezui i tha: «Mos ki frikë, vetëm beso e ajo do të shpëtojë».
51. Kur arriti te shtëpia, nuk lejoi askënd të hynte me të, përveç Pjetrit, Gjonit, Jakobit dhe nënës e babait të vajzës.
52. Të gjithë e qanin dhe e vajtonin, por Jezui tha: «Mos qani! Ajo nuk ka vdekur, por po fle».
53. Por ata e përqeshën, sepse e dinin se kishte vdekur.
54. Atëherë Jezui e mori për dore dhe thirri: «Vashëz, ngrihu!».
55. Asaj iu kthye shpirti e u ngrit menjëherë. Pastaj Jezui u tha t’i jepnin për të ngrënë.
56. Prindërit e saj u mrekulluan, por ai i urdhëroi të mos i tregonin askujt për çfarë kishte ndodhur.