12. Kur iu afruan portës së qytetit, pa se po çonin për të varrosur një të vdekur. Ai kishte qenë djalë i vetëm dhe e ëma ishte e ve. Një turmë e madhe nga qyteti po e shoqëronte.
13. Kur Zoti e pa, ndjeu dhembshuri për të e i tha: «Mos qaj!».
14. Pastaj u afrua dhe preku vigun. Ata që e mbanin, u ndalën. Jezui tha: «Djalosh, po të them: ngrihu!».
15. I vdekuri u ngrit e filloi të fliste. Jezui e çoi tek e ëma.
16. Të gjithë i zuri frika dhe përlëvdonin Perëndinë duke thënë: «Një profet i madh është shfaqur mes nesh» dhe «Perëndia i ka kthyer sytë mbi popullin e vet».
17. Atëherë u përhap fjala për të në mbarë Judenë e në krahinat përreth.
18. Dishepujt e Gjonit i treguan atij për gjithçka. Gjoni thirri dy prej tyre
19. e i dërgoi te Zoti për ta pyetur: «A je ti ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?».
20. Kur arritën te Jezui i thanë: «Gjon Pagëzori na ka dërguar te ti për të të pyetur: “A je ti ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?”».
21. Jezui sapo kishte shëruar shumë njerëz nga sëmundjet e nga mundimet, i kishte çliruar nga shpirtrat e këqij e u kishte kthyer shikimin shumë të verbërve.
22. Atëherë u përgjigj: «Shkoni e i tregoni Gjonit për ato që patë e dëgjuat. Të verbërit po shohin përsëri dhe të çalët po ecin, të lebrosurit po pastrohen dhe të shurdhrit po dëgjojnë, të vdekurit po ngjallen dhe të varfërve po u shpallet ungjilli.
23. Lum ai që nuk humbet besimin në mua».