1. Pastaj Jezui u tha një shëmbëlltyrë për t’u treguar se duhet të luten gjithmonë, pa hequr dorë.
2. Ai u tha: «Në një qytet ishte një gjykatës që nuk e druante Perëndinë e as kishte respekt për njerëzit.
3. Në atë qytet gjendej edhe një vejushë që shkonte tek ai e i thoshte: “Më jep të drejtë para kundërshtarit tim!”.
4. Për një farë kohe ai nuk donte, por pastaj tha me vete: “Edhe pse nuk e druaj Perëndinë e as kam respekt për njerëzit,
5. meqë kjo vejushë po më shqetëson, do t’ia jap të drejtën, se përndryshe, duke ardhur vazhdimisht, do të më bëjë ta humb durimin”».
6. E Zoti tha:«Dëgjoni se çfarë thotë gjykatësi i padrejtë.
7. Po Perëndia, a nuk do të vendosë drejtësi për të zgjedhurit e tij që e thërrasin ditë e natë? A do të vonohet t’i ndihmojë?
8. Unë po ju them se ai do të vendosë shpejt drejtësi. Por prapëseprapë, kur të vijë Biri i njeriut, a do të gjejë ende besim në tokë?».
9. Edhe disave që e mbanin veten si të drejtë dhe përçmonin të tjerët, Jezui u tregoi këtë shëmbëlltyrë:
10. «Dy njerëz shkuan për t’u lutur në tempull. Njëri ishte farise, tjetri tagrambledhës.
11. Fariseu rrinte në këmbë e lutej duke thënë me vete: “Perëndi, unë të falënderoj që nuk jam si njerëzit e tjerë, vjedhës, i padrejtë, burrë që bën tradhti bashkëshortore apo si ky tagrambledhës.