5. Atëherë apostujt i thanë Zotit: «Na e shto besimin!».
6. Dhe Zoti u tha:«Po të kishit besim sa fara e sinapit, do t’i thoshit këtij mani “shkulu që këtu e mbillu në det”, dhe ai do t’ju bindej.
7. Cili nga ju po të kishte një shërbëtor që plugon ose ruan dhentë, do t’i thoshte atij kur të kthehej nga ara: “Eja menjëherë e ulu në tryezë!”?
8. A nuk do t’i thoshte: “Ma bëj gati darkën, përvish mëngët e më shërbe që të ha e të pi unë e pastaj mund të hash e të pish edhe ti.”?
9. Mos vallë e falënderon shërbëtorin sepse bëri detyrën?
10. Kështu edhe ju, kur të bëni çfarë keni për detyrë, thoni: “Jemi shërbëtorë të padobishëm. Kemi bërë detyrën”».
11. Kur po shkonte drejt Jerusalemit, Jezui kaloi përmes Samarisë e Galilesë.
12. Si hyri në një fshat, iu afruan dhjetë të lebrosur. Ata rrinin larg
13. dhe thërrisnin: «Jezu, mësues, ki mëshirë për ne!».
14. Jezui i pa dhe u tha: «Shkoni e paraqituni te priftërinjtë».Dhe ndërsa po shkonin, u pastruan.
15. Pastaj njëri prej tyre, kur pa se ishte pastruar, u kthye e përlëvdonte Perëndinë me zë të lartë.
16. Ai ra përmbys para këmbëve të Jezuit dhe e falënderoi. Ai ishte samaritan.
17. Atëherë Jezui pyeti: «A nuk ishin dhjetë ata që u pastruan? Po nëntë të tjerët, ku janë?
18. Nuk u gjet asnjë prej tyre që të kthehej e t’i jepte lavdi Perëndisë përveç këtij të huaji?».
19. Pastaj i tha atij: «Ngrihu e shko. Besimi yt të shpëtoi».
20. Një herë, kur farisenjtë e pyetën Jezuin se kur do të vinte mbretëria e Perëndisë, Jezui u përgjigj: «Mbretëria e Perëndisë nuk vjen me bujë.