1. Jezui u tha dishepujve të vet:«Është e pamundur të mos vijnë tundimet për të mëkatuar, por mjerë kush i shkakton!
2. Për të do të ishte më mirë që të lidhte në qafë një gur mulliri dhe të hidhej në det, sesa të bëhej shkak mëkati për këta të vegjlit.
3. Kini kujdes!Nëse vëllai yt mëkaton, qortoje. Nëse pendohet, fale.
4. Nëse mëkaton kundër teje shtatë herë në ditë e shtatë herë kthehet e të thotë “pendohem”, fale».
5. Atëherë apostujt i thanë Zotit: «Na e shto besimin!».
6. Dhe Zoti u tha:«Po të kishit besim sa fara e sinapit, do t’i thoshit këtij mani “shkulu që këtu e mbillu në det”, dhe ai do t’ju bindej.
7. Cili nga ju po të kishte një shërbëtor që plugon ose ruan dhentë, do t’i thoshte atij kur të kthehej nga ara: “Eja menjëherë e ulu në tryezë!”?
8. A nuk do t’i thoshte: “Ma bëj gati darkën, përvish mëngët e më shërbe që të ha e të pi unë e pastaj mund të hash e të pish edhe ti.”?
9. Mos vallë e falënderon shërbëtorin sepse bëri detyrën?
10. Kështu edhe ju, kur të bëni çfarë keni për detyrë, thoni: “Jemi shërbëtorë të padobishëm. Kemi bërë detyrën”».
11. Kur po shkonte drejt Jerusalemit, Jezui kaloi përmes Samarisë e Galilesë.
12. Si hyri në një fshat, iu afruan dhjetë të lebrosur. Ata rrinin larg
13. dhe thërrisnin: «Jezu, mësues, ki mëshirë për ne!».
14. Jezui i pa dhe u tha: «Shkoni e paraqituni te priftërinjtë».Dhe ndërsa po shkonin, u pastruan.
15. Pastaj njëri prej tyre, kur pa se ishte pastruar, u kthye e përlëvdonte Perëndinë me zë të lartë.
16. Ai ra përmbys para këmbëve të Jezuit dhe e falënderoi. Ai ishte samaritan.
17. Atëherë Jezui pyeti: «A nuk ishin dhjetë ata që u pastruan? Po nëntë të tjerët, ku janë?
18. Nuk u gjet asnjë prej tyre që të kthehej e t’i jepte lavdi Perëndisë përveç këtij të huaji?».
19. Pastaj i tha atij: «Ngrihu e shko. Besimi yt të shpëtoi».
20. Një herë, kur farisenjtë e pyetën Jezuin se kur do të vinte mbretëria e Perëndisë, Jezui u përgjigj: «Mbretëria e Perëndisë nuk vjen me bujë.
21. Nuk do të thonë: “Ja ku është këtu!”, apo “Ja atje!”. Sepse Mbretëria e Perëndisë është brenda jush».
22. Jezui u tha dishepujve:«Po vijnë ditë në të cilat do të dëshironi të shihni njërën nga ditët e Birit të njeriut, por nuk do ta shihni.
23. Atëherë do t’ju thonë: “Ja ku është atje!”, apo “Ja këtu!”. Mos shkoni atje e mos i ndiqni!
24. Sikurse vetëtima shkëlqen nga qielli dhe e ndriçon atë nga njëri skaj në tjetrin, ashtu do të jetë edhe Biri i njeriut në ditën e tij.
25. Por më parë ai duhet të vuajë shumë dhe nuk do të pranohet nga kjo brezni.
26. Dhe sikurse ndodhi në ditët e Noeut, kështu do të ndodhë edhe në ditët e Birit të njeriut.
27. Në atë kohë njerëzit hanin e pinin, martoheshin e martonin deri ditën kur Noeu hyri në arkë e pastaj erdhi përmbytja e përmbyti gjithçka.
28. Sikurse ndodhi edhe në ditët e Lotit, njerëzit hanin e pinin, blinin e shisnin, mbillnin e ndërtonin,
29. por ditën kur Loti u largua nga Sodoma, ra zjarr e squfur nga qielli e i vrau të gjithë,
30. kështu do të ndodhë atë ditë kur do të shfaqet Biri i njeriut.
31. Nëse atë ditë dikush do të ndodhet mbi çati, por do t’i ketë gjërat e veta në shtëpi, të mos zbresë për t’i marrë. Dhe nëse dikush do të ndodhet në arë, as ai të mos kthehet.
32. Kujtoni gruan e Lotit!
33. Kush mundohet ta ruajë jetën e vet, do ta humbasë atë dhe ai që do ta humbasë jetën e vet, do ta shpëtojë atë.
34. Unë po ju them: atë natë, prej dy vetave që do të jenë në të njëjtin shtrat, njëri do të merret e tjetri do të lihet.
36 . Ndër dy veta që do të gjenden në arë, njëri do të merret e tjetri do të lihet.».
37. Pastaj e pyetën: «Po ku, o Zot?».Ai u tha: «Ku është kufoma, mblidhen edhe skifterët».