22. Ju adhuroni atë që nuk e njihni. Ne adhurojmë atë që njohim, sepse shpëtimi vjen nga judenjtë.
23. Po vjen koha, e tashmë ka ardhur, kur adhuruesit e vërtetë do ta adhurojnë Perëndinë në shpirt dhe në të vërtetë, sepse të tillë janë adhuruesit që kërkon Ati.
24. Perëndia është shpirt dhe ata që e adhurojnë duhet ta adhurojnë në shpirt dhe në të vërtetë».
25. Gruaja i tha: «Unë e di se do të vijë Mesia që quhet Krisht. Kur të vijë, ai do të na tregojë gjithçka».
26. Jezui i tha: «Unë jam, unë që po të flas».
27. Ndërkohë mbërritën dishepujt e tij dhe u çuditën që ai po fliste me një grua. Megjithatë askush nuk i tha: «Çfarë kërkon?», apo: «Përse flet me të?».
28. Gruaja la shtambën dhe shkoi në qytet për t’u thënë njerëzve:
29. «Ejani e shikoni një njeri që më tregoi gjithçka që kam bërë. Të jetë vallë ai Krishti?».
30. Atëherë ata dolën nga qyteti dhe shkuan te Jezui.
31. Ndërkohë dishepujt po i luteshin: «Mësues, ha diçka!».
32. Por ai u tha: «Unë kam një ushqim që ju nuk e njihni».
33. Atëherë dishepujt filluan të pyesin njëri-tjetrin: «Mos i solli ndokush për të ngrënë?».
34. Jezui u tha:«Ushqimi im është të bëj vullnetin e atij që më dërgoi dhe të përmbush veprën e tij.
35. Ju keni një thënie: “Edhe katër muaj dhe vijnë të korrat”. Ndërsa unë ju them: “Hapni sytë e shikoni fushat që verdhojnë, gati për t’u korrur!”
36. Ai që korr merr shpërblimin dhe grumbullon fryte për jetën e amshuar, që të gëzohen së bashku, si mbjellësi ashtu dhe korrësi.
37. Sepse është e vërtetë fjala “Njëri mbjell dhe tjetri korr.”
38. Unë ju dërgova të korrni atë për ç’ka ju nuk u munduat. Të tjerë u munduan dhe ju gëzuat frytet e mundimit të tyre».
39. Shumë nga samaritanët e atij qyteti besuan në Jezuin nga dëshmia e gruas që thoshte: «Më tregoi gjithçka që kam bërë».
40. Kur shkuan tek ai, samaritanët iu lutën të qëndronte me ta dhe ai qëndroi atje dy ditë.