18. Askush nuk mund të ma marrë, por unë e jap vetë. Kam pushtet ta jap dhe kam pushtet ta marr përsëri. Këtë urdhërim mora nga Ati im».
19. Këto fjalë shkaktuan përsëri përçarje mes judenjve.
20. Shumë prej tyre thoshin: «Ka djallin dhe është i marrë. Përse e dëgjoni?».
21. Ndërsa të tjerë thoshin: «Këto fjalë nuk dalin nga një që ka djallin. A mundet djalli të hapë sytë e të verbërve?».
22. Në Jerusalem po kremtohej festa e Kushtimit. Ishte dimër.
23. Jezui po ecte në tempull në portikun e Solomonit.
24. Atëherë judenjtë e rrethuan dhe i thanë: «Deri kur do të na e mbash mendjen pezull? Nëse je ti Krishti, na e thuaj hapur».
25. Jezui u përgjigj:«Unë jua thashë, por ju nuk besoni. Veprat që unë bëj në emër të Atit tim dëshmojnë për mua,
26. por ju nuk besoni, sepse nuk jeni nga delet e mia.
27. Delet e mia e dëgjojnë zërin tim, unë i njoh dhe ato më ndjekin pas.
28. Unë u jap atyre jetën e amshuar. Ato nuk do të humbasin kurrë dhe askush nuk do t’i rrëmbejë nga dora ime.
29. Ati im, që m’i ka dhënë, është më i madh se të gjithë dhe askush nuk mund të rrëmbejë gjë nga dora e tij.
30. Unë dhe Ati jemi një».
31. Judenjtë morën përsëri gurë për ta vrarë.
32. Jezui iu përgjigj: «Shumë vepra të mira nga Ati kam bërë para jush. Për cilën nga ato doni të më vrisni me gurë?».
33. Judenjtë iu përgjigjën: «Nuk duam të të vrasim me gurë për ndonjë vepër të mirë, po për fyerje ndaj Perëndisë, sepse ti, duke qenë njeri, e bën veten Perëndi».
34. Jezui u përgjigj:«A nuk është shkruar në ligjin tuaj: Unë thashë: Jeni perëndi.