7. Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.
8. Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.
9. I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.
10. I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.
11. Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.
12. Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.
13. Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.
14. U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.
15. Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.
16. Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,
17. toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.
18. Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.
19. Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,
20. dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëlltyrën e një kau që ha bar.
21. Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,
22. mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.
23. Prandaj ai foli t'i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t'i shkatërronte.