Stary Testament

Nowy Testament

Księga Psalmów 102:4-22 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

4. Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

5. Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

6. Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

7. Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

8. Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

9. Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

10. Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

11. Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

12. Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

13. Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

14. Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

15. A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

16. Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

17. Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

18. Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

19. Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

20. Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

21. Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

22. Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

Czytaj pełny rozdział Księga Psalmów 102