12. Przywódcy zrozumieli, że to ich Jezus miał na myśli, opowiadając przypowieść o złych rolnikach. Dlatego chcieli Go natychmiast aresztować, ale obawiali się reakcji tłumu. Ostatecznie jednak zostawili Go i odeszli.
13. Chcąc sprowokować Jezusa do jakiejś niefortunnej wypowiedzi, wysłali do Niego faryzeuszy i zwolenników rodziny królewskiej. Potrzebny był im bowiem pretekst do oskarżenia Go. Gdy przybyli na miejsce, zapytali Jezusa:
14. – Nauczycielu! Wiemy, że nie boisz się mówić prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz Bożych prawd. Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
15. Jezus zdając sobie sprawę z ich podstępu, powiedział:– Chcecie Mnie pogrążyć?! Pokażcie Mi najpierw monetę! Chciałbym ją zobaczyć.
16. Gdy Mu ją podano, zapytał:– Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?– Cezara – odpowiedzieli.
17. – Oddawajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu – co należy do Boga!Odpowiedź ta zupełnie ich zaskoczyła.
18. Wtedy przyszli do Jezusa saduceusze – przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania:
19. – Nauczycielu! – zwrócili się do Jezusa. – Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna, nie pozostawiając potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”.
20. Otóż żyło kiedyś siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci.
21. Wówczas z wdową ożenił się drugi brat, lecz i on wkrótce zmarł bezdzietnie.
22. Potem ożenił się z nią następny i kolejny – i wszyscy poumierali bezdzietnie. W końcu umarła także ta kobieta.