13. – Dlaczego płaczesz? – zapytali ją aniołowie.– Ktoś zabrał mojego Pana i nie wiem, gdzie Go położył – odpowiedziała.
14. Następnie odwróciła się i zobaczyła stojącego Jezusa, ale Go nie poznała.
15. – Dlaczego płaczesz? Kogo szukasz? – zapytał Jezus.– Panie, jeśli to ty Go wyniosłeś, powiedz, gdzie Go położyłeś, a ja Go stamtąd wezmę – powiedziała Maria, myśląc, że to ogrodnik.
16. – Mario! – rzekł Jezus.– Rabbuni! (to znaczy: „Nauczycielu!”) – powiedziała Maria.
17. – Nie zatrzymuj Mnie – rzekł Jezus. – Jeszcze nie wstąpiłem do Ojca. Idź natomiast do moich braci i powiedz im: Idę do mojego Ojca i do waszego Ojca, do mojego Boga i do waszego Boga.
18. Wtedy Maria udała się do uczniów i oznajmiła:– Widziałam Pana! – i powtórzyła im, co jej powiedział.
19. Jeszcze tego samego dnia, wieczorem, uczniowie zebrali się w jednym miejscu. Bali się przywódców, więc spotkali się za zamkniętymi drzwiami. Nagle do pomieszczenia, w którym byli, wszedł Jezus – stanął pośrodku nich i powiedział:– Pokój wam!
20. I pokazał im przebite ręce oraz bok. Na widok żywego Pana ogarnęła ich radość.
21. On zaś powtórzył:– Pokój wam! Jak Ojciec posłał Mnie, tak i Ja posyłam was.
22. Po tych słowach tchnął na nich i rzekł:– Weźcie Ducha Świętego!
23. Ci, których uwolnicie od grzechów, będą od nich wolni, ci zaś, których nie uwolnicie, pozostaną w grzechach.
24. Nie było wtedy wśród nich jednego ucznia – Tomasza, zwanego Bliźniakiem.
25. Pozostali powiedzieli mu więc:– Słuchaj! Widzieliśmy Pana!– Co takiego?! – zawołał Tomasz. – Jeżeli nie zobaczę na Jego rękach śladów po gwoździach i nie włożę w nie palca, nie uwierzę! Jeśli nie włożę ręki w Jego przebity bok – nie uwierzę!