Nowy Testament

Jana 2:16-25 Słowo Życia (PSZ)

16. Sprzedającym gołębie rozkazał:– Zabierajcie się stąd! Nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca!

17. Wtedy uczniowie przypomnieli sobie słowa Pisma: „Jestem pochłonięty troską o Twój dom”.

18. Żydowscy przywódcy dopytywali Jezusa:– Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Czy uwiarygodnisz to jakimś znakiem z nieba?

19. – Tak – odpowiedział Jezus. – Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję.

20. – Co takiego?! – wykrzyknęli. – Budowano ją czterdzieści sześć lat, a ty odbudujesz ją w trzy dni?!

21. Lecz Jezus, mówiąc o świątyni, miał na myśli własne ciało.

22. Gdy zmartwychwstał, uczniowie przypomnieli sobie tę wypowiedź i uwierzyli Pismu i słowom Jezusa.

23. W czasie tego święta wielu ludzi uwierzyło w Niego. Widzieli bowiem cuda, jakie czynił w Jerozolimie.

24. Ale Jezus nie ufał im, bo znał serca wszystkich ludzi.

25. Nie potrzebował też, aby ktoś Go przekonywał o swoich intencjach. Dokładnie bowiem wiedział, co się kryje w każdym człowieku.

Czytaj pełny rozdział Jana 2