1. Dwa dni później, w Kanie Galilejskiej, odbywało się wesele, w którym uczestniczyła matka Jezusa.
2. Zaproszono na nie również Jezusa i Jego uczniów.
3. I zdarzyło się tak, że zabrakło wina. Matka powiedziała o tym Jezusowi:– Nie mają już wina.
4. – To chyba nie jest ani mój, ani twój problem – odpowiedział. – Jeszcze nie przyszła na Mnie pora.
5. Ona jednak poleciła służbie:– Zróbcie wszystko, co wam powie.
6. A stało tam sześć kamiennych dzbanów, przygotowanych do żydowskiego obrzędu oczyszczenia. Każdy z nich mógł pomieścić jakieś osiemdziesiąt lub sto litrów.
7. Jezus powiedział więc:– Napełnijcie je wodą.A gdy słudzy nalali wody aż po brzegi, dodał:
8. – Zaczerpnijcie teraz i zanieście gospodarzowi wesela.
9. Gdy gospodarz skosztował wody przemienionej w wino (nie wiedząc, skąd się wzięło, choć słudzy wiedzieli), zawołał pana młodego i rzekł:
10. – Zazwyczaj najpierw podaje się lepsze wino. Później, gdy goście już sobie podpiją – trochę gorsze. A ty najlepsze zostawiłeś na koniec.
11. W ten oto sposób w Kanie Galilejskiej Jezus dokonał pierwszego cudu. Objawił przez to swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
12. Po weselu, razem z matką, braćmi i uczniami udał się na kilka dni do Kafarnaum.
13. Ponieważ zbliżało się święto Paschy, Jezus poszedł do Jerozolimy.
14. W świątyni natknął się na kupców sprzedających bydło, owce i gołębie ofiarne. Spotkał tam też ludzi zajmujących się wymianą pieniędzy.
15. Zrobił więc sobie bicz ze sznurów i zaczął wszystkich wyganiać ze świątyni – zwierzęta też. Powywracał stoły wymieniających pieniądze i porozrzucał monety.
16. Sprzedającym gołębie rozkazał:– Zabierajcie się stąd! Nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca!
17. Wtedy uczniowie przypomnieli sobie słowa Pisma: „Jestem pochłonięty troską o Twój dom”.
18. Żydowscy przywódcy dopytywali Jezusa:– Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Czy uwiarygodnisz to jakimś znakiem z nieba?
19. – Tak – odpowiedział Jezus. – Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję.
20. – Co takiego?! – wykrzyknęli. – Budowano ją czterdzieści sześć lat, a ty odbudujesz ją w trzy dni?!
21. Lecz Jezus, mówiąc o świątyni, miał na myśli własne ciało.
22. Gdy zmartwychwstał, uczniowie przypomnieli sobie tę wypowiedź i uwierzyli Pismu i słowom Jezusa.
23. W czasie tego święta wielu ludzi uwierzyło w Niego. Widzieli bowiem cuda, jakie czynił w Jerozolimie.
24. Ale Jezus nie ufał im, bo znał serca wszystkich ludzi.
25. Nie potrzebował też, aby ktoś Go przekonywał o swoich intencjach. Dokładnie bowiem wiedział, co się kryje w każdym człowieku.