Nowy Testament

Jana 2:13-22 Słowo Życia (PSZ)

13. Ponieważ zbliżało się święto Paschy, Jezus poszedł do Jerozolimy.

14. W świątyni natknął się na kupców sprzedających bydło, owce i gołębie ofiarne. Spotkał tam też ludzi zajmujących się wymianą pieniędzy.

15. Zrobił więc sobie bicz ze sznurów i zaczął wszystkich wyganiać ze świątyni – zwierzęta też. Powywracał stoły wymieniających pieniądze i porozrzucał monety.

16. Sprzedającym gołębie rozkazał:– Zabierajcie się stąd! Nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca!

17. Wtedy uczniowie przypomnieli sobie słowa Pisma: „Jestem pochłonięty troską o Twój dom”.

18. Żydowscy przywódcy dopytywali Jezusa:– Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Czy uwiarygodnisz to jakimś znakiem z nieba?

19. – Tak – odpowiedział Jezus. – Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni ją odbuduję.

20. – Co takiego?! – wykrzyknęli. – Budowano ją czterdzieści sześć lat, a ty odbudujesz ją w trzy dni?!

21. Lecz Jezus, mówiąc o świątyni, miał na myśli własne ciało.

22. Gdy zmartwychwstał, uczniowie przypomnieli sobie tę wypowiedź i uwierzyli Pismu i słowom Jezusa.

Czytaj pełny rozdział Jana 2