8. Dlaczego więc słyszymy swój własny język, język kraju, w którym się urodziliśmy?
9. Partowie, Medowie i Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu, Azji,
10. Frygii, Pamfilii, Egiptu, mieszkańcy Libii z okolic Cyreny, przybysze z Rzymu (zarówno Żydzi, jak i poganie nawróceni na judaizm),
11. Kreteńczycy i Arabowie – wszyscy słyszymy, jak mówią w naszych ojczystych językach o wielkich dziełach Boga!
12. Oszołomieni i zdezorientowani pytali siebie nawzajem:– Co to może znaczyć?
13. – Upili się niedojrzałym winem – drwili jednak niektórzy.
14. Wtedy wystąpił Piotr z pozostałymi jedenastoma apostołami i zawołał do zebranych:– Posłuchajcie mnie uważnie mieszkańcy Jerozolimy i wszyscy przybysze!
15. Ci ludzie nie są pijani, jak niektórzy podejrzewają. Jest przecież dopiero dziewiąta rano!
16. To, co widzicie, zostało przed wiekami zapowiedziane przez proroka Joela:
17. „W ostatnich dniach – mówi Bóg– ześlę mojego Ducha na wielu ludzi:wasi synowie i córki będą prorokować,młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy – sny.
18. Ześlę mojego Ducha na wszystkie moje sługi,na mężczyzn i kobiety, i będą prorokować.
19. I sprawię, że zobaczycie cudowne znaki,zarówno na niebie, jak i na ziemi.Zobaczycie krew, ogień i kłęby dymu.
20. Na niebie zaś zgaśnie słońce,a księżyc stanie się krwawoczerwony.Wszystko to poprzedzi nadejściewielkiego i wspaniałego Dnia Pana.
21. Lecz każdy, kto wezwie imienia Pana,będzie zbawiony”.
22. Posłuchajcie mnie, Izraelici! – kontynuował Piotr. – Bóg w oczywisty sposób udzielił poparcia Jezusowi z Nazaretu, przez którego uczynił wśród was wielkie cuda i znaki, o czym doskonale wiecie.
23. Zgodnie ze swoim odwiecznym zamiarem i postanowieniem pozwolił, aby Jezus został wam wydany przez bezbożnych Rzymian. A wy przybiliście Go do krzyża i zamordowaliście!
24. Bóg jednak wyrwał Go z rąk śmierci i ożywił, gdyż śmierć nie mogła Go pokonać.
25. Już król Dawid zapowiedział to, mówiąc:„Zawsze widziałem obok siebie Pana.Jest blisko mnie, abym się nie zachwiał.
26. Dlatego z całego serca ucieszyłem się,i moje usta napełniły się radością.Moje ciało będzie bowiem spoczywać z nadzieją!
27. Bo nie pozostawisz mojej duszy wśród umarłychi nie pozwolisz,aby ciało Twojego Świętego uległo rozkładowi.