29. Przyjaciele! – mówił Piotr. – Mogę to wam otwarcie przypomnieć, że król Dawid umarł, miał pogrzeb, a jego grób po dziś dzień się tu znajduje.
30. Był jednak prorokiem i pamiętał, że Bóg złożył mu przysięgę, obiecując królewski tron jego potomkowi.
31. Gdy więc zobaczył przyszłe zmartwychwstanie Mesjasza, przepowiedział, że nie pozostanie On w grobie, a Jego ciało nie ulegnie rozkładowi.
32. My wszyscy jesteśmy świadkami tego, że to właśnie Jezusa Bóg wskrzesił z martwych.
33. Wyróżniony przez Boga najwyższą w niebie godnością, wypełnił obietnicę Ojca i posłał Ducha Świętego. To Jego cudowne działanie teraz widzicie i słyszycie.
34. I chociaż Dawid nie był w niebie, to jednak powiedział:„Bóg rzekł do mojego Pana:Zasiądź po mojej prawej stronie,
35. dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
36. Niech więc to będzie jasne dla całego Izraela – dodał Piotr – że Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem!
37. Słowa te tak wstrząsnęły słuchaczami, że zapytali Piotra i pozostałych apostołów:– Przyjaciele! Co w takim razie mamy zrobić?
38. – Opamiętać się – odrzekł Piotr – i dać się zanurzyć w wodzie w imię Jezusa Chrystusa, na znak uwolnienia od grzechów. Wtedy otrzymacie dar Ducha Świętego,
39. bo został On obiecany właśnie wam i waszym dzieciom, a nawet poganom – wszystkim, których wezwie Pan, nasz Bóg!
40. I długo jeszcze Piotr mówił do nich, wzywając:– Ratujcie się przez Bożym sądem, który spadnie na to złe pokolenie.
41. Ci, którzy dzięki słowom Piotra uwierzyli w Jezusa, zostali ochrzczeni. I tego dnia przyłączyło się do grupy wierzących około trzech tysięcy osób.
42. Z oddaniem trzymali się oni nauki apostołów, żyli we wspólnocie, dzielili się chlebem i razem modlili się.