12. Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.
13. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień.
14. Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał.
15. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
16. Bo skruszył spiżowe bramy, a żelazne zawory połamał.
17. Niebaczni cierpieli za swoją grzeszną drogę oraz za swe występki.
18. Ich dusza gardziła wszelką strawą i doszli do bram śmierci.
19. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, zatem wybawił ich z utrapień.
20. Zesłał też Swoje Słowo i ich wyleczył, ocalił ich od zguby.
21. Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
22. Niech składają dziękczynne ofiary i w radości opowiadają Jego dzieła.
23. Ci, co są na okrętach oraz schodzą do morza, ci co pracują na szerokich wodach,
24. oni widzieli sprawy BOGA i Jego cuda w głębinie.
25. Więc powiedział i wzniecił gwałtowny wicher, który podniósł jego bałwany;
26. piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny; tak w niebezpieczeństwie mięknie ich dusza.
27. Zataczają się, chwieją się jak pijany, a cała ich umiejętność zostaje zniweczona.
28. Lecz wołali do BOGA w swej niedoli, a wyprowadził ich z utrapień.
29. Zamienił burzę na ciszę i uśmierzyły się fale.