1. Dziękujcie WIEKUISTEMU, bo jest dobry, bowiem na wieki Jego łaska.
2. Niech to powiedzą wyswobodzeni przez BOGA, których wyzwolił z ręki ciemięzcy,
3. i zgromadził ich z ziem, od Wschodu i Zachodu, od Północy oraz od morza.
4. Błąkali się po pustyni, po stepie bezdrożnym, a miasta do osiedlenia nie znaleźli.
5. Byli głodni, spragnieni, aż dusza w nich omdlewała.
6. Więc w swej niedoli wołali do BOGA, zatem wybawił ich z utrapień.
7. I poprowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta osiedlenia.
8. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
9. Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem.
10. Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie.
11. Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego.
12. Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.