15. Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16. Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17. Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18. Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19. Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20. Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21. Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22. Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?