1. Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.
2. Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
3. Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.
4. Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.
5. Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.
6. Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
7. Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
8. Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.
9. Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
10. Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.
11. Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
12. Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.
13. Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.
14. Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
15. Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.
16. Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.
17. Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.
18. Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
19. Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.
20. Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.
21. Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.
22. Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.
23. Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.
24. Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.
25. Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.