8. Na mnie się oparł Twój gniew i przytłaczasz mnie wszystkimi nawałnicami. Sela.
9. Oddaliłeś ode mnie mych znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem zamknięty, nie mogę wyjść.
10. Z nędzy zbolało moje oko; codziennie Cię wzywam, WIEKUISTY, i do Ciebie wyciągam moje ręce.
11. Czy uczynisz cud dla umarłych? Czy umarli powstają i czy będą Cię wysławiali? Sela.
12. Czy to w grobie będzie głoszona Twoja łaska, a Twoja niezawodność w nicości?
13. Czy w ciemnościach jest znany Twój cud, a Twoja sprawiedliwość w Krainie Zapomnienia?
14. Ja więc, wołam do Ciebie, WIEKUISTY, oraz z ranka uprzedza Cię ma modlitwa.
15. O WIEKUISTY, czemu porzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną Twe oblicze?
16. Jestem nędzny i konający od wstrząsów; znosiłem Twoje grozy, upadam.
17. Przeszły po mnie Twe ognie i skruszyły mnie Twoje trwogi.
18. Ogarnęły mnie jak bezustanne fale i razem mnie otoczyły.