9. Vi veit at når Kristus er oppreist frå dei døde, då døyr han ikkje meir, for døden har ikkje lenger makt over han.
10. Døden han døydde, den døydde han for synda, éin gong for alle, men livet han lever, det lever han for Gud.
11. På same måten skal de rekna dykk som døde for synda, men levande for Gud i Kristus Jesus.
12. Lat då ikkje synda rå i den dødelege kroppen dykkar, så de gjev etter for lystene i denne kroppen.
13. Og byd ikkje lemene dykkar fram til teneste for synda, som våpen for uretten. Men byd dykk sjølve og lemene dykkar fram til teneste for Gud, som våpen for det som er rett. For de var døde og har fått liv.
14. Synda skal ikkje vera herre over dykk. For de er ikkje under lova, men under nåden.
15. Kva skal vi då seia? Skal vi synda sidan vi ikkje er under lova, men under nåden? Langt ifrå!
16. Veit de ikkje at når de byd dykk fram som slavar for nokon og lyder han, då er de verkeleg slavar under den som rår over dykk? De blir anten slavar under synda, og det fører til død, eller under lydnaden, og det fører til rettferd.
17. Men Gud vere takk! De som før var slavar under synda, har no av hjartet vorte lydige mot den læra som de vart overgjevne til.
18. De vart sette fri frå synda og er slavar for rettferda –
19. eg bruker eit bilete frå dagleglivet sidan de er veike, av kjøt og blod. Før baud de fram lemene dykkar til teneste for det ureine og det urette, og det førte berre til urett. Men no skal de by fram lemene dykkar til teneste for rettferda, så de kan bli heilage.
20. Medan de var slavar under synda, var de frie frå det som er rett.
21. Kva slags frukter hausta de av det? Slike som de no skammar dykk over, for dei fører til døden.
22. Men no er de frigjorde frå synda og har vorte tenarar for Gud, og frukta er eit liv i helging, og det fører til evig liv.
23. For den løn synda gjev, er døden, men Guds nådegåve er evig liv i Kristus Jesus, vår Herre.