14. Ein av dei tolv, han som heitte Judas Iskariot, gjekk då til overprestane
15. og sa: «Kva vil de gje meg om eg gjev han over til dykk?» Dei talde opp tretti sølvpengar til han.
16. Og frå den stunda leita han etter eit lagleg høve til å svika Jesus.
17. Den første dagen i høgtida med usyra brød kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kvar vil du vi skal stella til påskemåltidet for deg?»
18. Jesus svara: «Gå inn i byen, til den mannen de veit, og sei til han: ‘Meisteren seier: Tida mi er nær; hos deg vil eg halda påskemåltid med læresveinane mine.’»
19. Læresveinane gjorde som Jesus hadde sagt, og gjorde i stand påskemåltidet.
20. Då det vart kveld, gjekk han til bords med dei tolv.
21. Medan dei åt, sa han: «Sanneleg, eg seier dykk: Ein av dykk kjem til å svika meg.»
22. Då vart dei svært sorgfulle, og ein etter ein spurde dei han: «Det er vel ikkje eg, Herre?»
23. Jesus svara: «Den som har dyppa handa i fatet saman med meg, han kjem til å svika meg.
24. For Menneskesonen går bort, slik det står skrive om han. Men ve det mennesket som svik Menneskesonen! Det hadde vore betre for det mennesket om det aldri var fødd.»
25. Då spurde Judas, han som sveik han: «Det er vel ikkje eg, rabbi?» «Du har sagt det», svara Jesus.
26. Medan dei heldt måltid, tok Jesus eit brød, takka og braut det, gav det til læresveinane og sa: «Ta imot og et! Dette er min kropp.»