29. Då sa han til henne: «Fordi du sa dette, seier eg deg: Gå heim, den vonde ånda har fare ut av dotter di.»
30. Då ho kom heim, fann ho barnet liggjande på senga. Den vonde ånda hadde fare ut.
31. Sidan drog Jesus bort att frå Tyros-området. Han tok vegen om Sidon og drog mot Galileasjøen gjennom Dekapolis-landet.
32. Der førte dei til han ein mann som var døv og hadde vondt for å tala, og dei bad han leggja hendene på han.
33. Jesus tok han med seg bort frå folket. Han stakk fingrane sine i øyra hans, tok spytt og rørte ved tunga hans.
34. Så såg han opp mot himmelen, sukka og sa til han: «Effata!» – det tyder: «Lat deg opp!»
35. Med det same vart øyra hans opna, og bandet som batt tunga hans, vart løyst så han tala reint.
36. Jesus forbaud dei å seia det til nokon. Men di meir han forbaud det, di meir gjorde dei det kjent.
37. Folk undra seg storleg og sa: «Alt han har gjort, er godt. Han får døve til å høyra og stumme til å tala.»