26. og Anden hadde late han få vita at han ikkje skulle sjå døden før han hadde sett han som Herren har salva.
27. No kom han opp til tempelet, driven av Anden. Og då foreldra kom med Jesusbarnet for å gjera med han som skikk og bruk var etter lova,
28. tok Simeon barnet i armane sine. Han lova Gud og sa:
29. «Herre, no lèt du tenaren din fara herifrå i fred,slik som du har lova.
30. For mine auge har sett di frelse,
31. som du har gjort i stand like for andletet på alle folk,
32. eit lys til openberring for heidninganeog til ære for folket ditt, Israel.»
33. Far hans og mor hans undra seg over det som vart sagt om han.
34. Og Simeon velsigna dei og sa til Maria, mor hans: «Sjå, han er sett til fall og oppreising for mange i Israel og til eit teikn som blir motsagt
35. – ja, òg gjennom di eiga sjel skal det gå eit sverd. Slik skal dei tankane mange ber i hjartet, koma fram i dagen.»
36. Det var ei profetkvinne der, Anna, dotter til Fanuel, av Asjer-stammen. Ho var langt oppi åra. I ungdomen var ho gift i sju år,
37. og sidan hadde ho vore enkje; ho var no åttifire år. Ho var aldri borte frå tempelet, men tente Gud i faste og bøn natt og dag.
38. I denne stunda kom ho fram og lova Gud, og ho fortalde om barnet til alle som venta på fridom for Jerusalem.