17. og han tenkte med seg: ‘Kva skal eg gjera? Eg har ikkje rom til grøda mi.
18. Jau, slik vil eg gjera: Eg vil riva ned uthusa mine og byggja dei større, og der vil eg samla kornet og alt eg elles eig.
19. Og så vil eg seia til meg sjølv: No har du mykje godt liggjande, nok for mange år. Unn deg ro, mi sjel, et, drikk og ver glad!’
20. Men Gud sa til han: ‘Uvituge menneske! I denne natt blir sjela di kravd tilbake. Kven skal då ha det du har samla?’
21. Slik går det med den som samlar skattar til seg sjølv og ikkje er rik i Gud.»
22. Han sa til læresveinane:«Difor seier eg dykk: Ver ikkje urolege for livet, kva de skal eta, eller for kroppen, kva de skal kle dykk med.
23. Livet er meir enn maten og kroppen meir enn kleda.
24. Sjå på ramnane! Dei sår ikkje og haustar ikkje, dei har verken matbu eller låve, men Gud før dei likevel. Kor mykje meir er ikkje de enn fuglane!
25. Kven av dykk kan med all si uro leggja ei alen til si livslengd?
26. Når de ikkje eingong maktar så lite, kvifor er de då urolege for alt det andre?