58. Naboane og slektningane hennar fekk høyra at Herren hadde vist henne stor miskunn, og dei gledde seg med henne.
59. Den åttande dagen kom dei og skulle omskjera guten. Dei ville kalla han Sakarja etter faren,
60. men mora sa: «Nei, han skal heita Johannes.»
61. «Det er då ingen i slekta di som har det namnet», svara dei.
62. Så gjorde dei teikn til faren for å få vita kva han ville at guten skulle heita.
63. Han bad om ei tavle og skreiv: «Johannes er namnet hans.» Alle undra seg,
64. men i det same vart munnen hans opna og tunga løyst. Han tala og prisa Gud.
65. Då kom ei redsle over alle dei som budde der omkring, og rundt i alle fjellbygdene i Judea snakka folk om det som hadde hendt.
66. Alle som høyrde det, tok det til hjartet og spurde: «Kva skal det vel bli av dette barnet?» Og Herrens hand var med han.
67. Sakarja, far hans, vart fylt av Den heilage ande. Han tala profetisk og sa:
68. «Velsigna er Herren, Israels Gud,for han såg til sitt folk og har løyst det.
69. Han har reist for oss eit horn til frelsei sin tenar Davids hus,
70. så som han lova frå gammal tidved munnen til sine heilage profetar:
71. å frelsa oss frå våre fiendarog frå handa åt alle dei som hatar oss.
72. Han viste miskunn mot våre fedrarog kom i hug den heilage pakta,
73. den eid han gav som lovnadtil Abraham, vår far,
74. så vi, frelste frå fiendehand og utan otte,kan tena han for hans andlet
75. i reinleik og rettferd alle våre dagar.