20. Foreldra svara: «Vi veit at dette er vår son, og at han er fødd blind.
21. Men korleis det har seg at han no kan sjå, det veit vi ikkje, og heller ikkje veit vi kven som har opna auga hans. Spør han sjølv! Han er gammal nok til å svara for seg.»
22. Dette sa dei fordi dei var redde jødane. For jødane hadde alt vorte einige om at den som vedkjende at Jesus var Messias, skulle støytast ut av synagogen.
23. Difor sa foreldra hans: «Han er gammal nok, spør han sjølv.»
24. Andre gongen henta dei han som hadde vore blind, og sa til han: «Gjev Gud æra! Vi veit at dette mennesket er ein syndar.»
25. Han svara: «Om han er ein syndar, det veit eg ikkje. Men dette veit eg: Eg var blind, og no ser eg.»
26. «Kva gjorde han med deg?» spurde dei. «Korleis opna han auga dine?»
27. «Eg har alt sagt dykk det», sa han, «og de ville ikkje høyra på meg. Kvifor vil de høyra det om att? Kanskje vil de òg bli læresveinane hans?»
28. Dei skjelte han ut og sa: «Du er læresveinen hans, vi er læresveinane til Moses.
29. Vi veit at Gud har tala til Moses, men vi veit ikkje kvar dette mennesket er ifrå.»
30. «Det er då underleg», sa mannen, «at de ikkje veit kvar han er ifrå, endå han har opna auga mine.
31. Vi veit at Gud ikkje høyrer på syndarar, men han høyrer på den som har gudsfrykt og gjer etter hans vilje.
32. Så lenge verda har stått, har ein aldri høyrt om at nokon har opna auga på ein som er fødd blind.
33. Var ikkje denne mannen frå Gud, kunne han ingen ting gjera.»