12. Og det vart mykje snakk om han mellom folket. Somme sa: «Han er eit godt menneske.» Andre sa: «Nei, han fører folket vill.»
13. Men ingen sa høgt kva dei meinte om han, for dei var redde jødane.
14. Då det leid midt ut i høgtida, gjekk Jesus opp på tempelplassen og tok til å undervisa.
15. Jødane undra seg og sa: «Korleis kan han ha slik kunnskap, han som ikkje har fått noka opplæring?»
16. Jesus svara: «Mi lære er ikkje mi; ho er frå han som sende meg.
17. Den som vil gjera hans vilje, han skal få kjenna om læra er frå Gud, eller om eg talar ut frå meg sjølv.
18. Den som talar ut frå seg sjølv, søkjer si eiga ære, men den som søkjer ære for den som har sendt han, han talar sant, og det finst ikkje urett i han.
19. Har ikkje Moses gjeve dykk lova? Men ingen av dykk held lova! Kvifor vil de då drepa meg?»
20. «Du har ei vond ånd i deg», svara folket, «kven er det som vil drepa deg?»
21. Jesus svara: «Ei einaste gjerning har eg gjort, og så undrar de dykk, alle saman.
22. Moses har gjeve dykk omskjeringa – ho er eigentleg ikkje frå Moses, men frå fedrane – og de omskjer til og med på ein sabbat.
23. Når no eit menneske kan omskjerast på ein sabbat så ikkje Moselova skal brytast, kvifor er de då vonde på meg fordi eg har gjort heile mennesket friskt på ein sabbat?
24. Døm ikkje etter det de ser, men døm rettferdig!»
25. Då sa nokre av dei som budde i Jerusalem: «Er ikkje dette den mannen som dei vil drepa?