24. Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: Den som høyrer mitt ord og trur på han som har sendt meg, har evig liv og kjem ikkje for dommen, men har gått over frå døden til livet.
25. Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: Det kjem ein time, ja, han er alt komen, då dei døde skal høyra røysta til Guds Son, og dei som høyrer, skal leva.
26. For slik Far har liv i seg sjølv, har han òg gjeve Sonen å ha liv i seg sjølv,
27. og han har gjeve han fullmakt til å halda dom fordi han er Menneskesonen.
28. De må ikkje undra dykk over dette. For det kjem ein time då alle dei som ligg i gravene, skal høyra hans røyst.
29. Og dei skal koma fram; dei som har gjort det gode, skal stå opp til livet, men dei som har gjort det vonde, skal stå opp til dom.
30. Eg kan ikkje gjera noko av meg sjølv. Eg dømmer etter det eg høyrer, og dommen min er rettferdig. For det er ikkje min eigen vilje eg vil fremja, men hans vilje som sende meg.
31. Dersom eg vitnar om meg sjølv, er vitneutsegna mi ikkje gyldig.
32. Men det er ein annan som vitnar om meg, og eg veit at den vitneutsegna han gjev meg, er sann.
33. De sende bod til Johannes, og han har vitna for sanninga.
34. Eg treng ikkje vitneutsegner frå menneske, men eg seier dette så de skal bli frelste.
35. Johannes var ei lampe som brann og lyste, og ei lita stund ville de gleda dykk i lyset hans.
36. Men eg har ei vitneutsegn som er sterkare enn den Johannes gav: dei gjerningane Far har gjeve meg å fullføra. Og det er desse gjerningane eg gjer, som vitnar om at Far har sendt meg.
37. Ja, Far som har sendt meg, har sjølv vitna om meg. Hans røyst har de aldri høyrt, hans skapnad har de aldri sett,
38. og hans ord lèt de ikkje bli verande i dykk. For de trur ikkje på den han har sendt.
39. De granskar skriftene, for de meiner at de har evig liv i dei – men det er dei som vitnar om meg!
40. Likevel vil de ikkje koma til meg så de kan ha liv.
41. Eg tek ikkje imot ære av menneske.