20. «Fedrane våre tilbad Gud på dette fjellet, men de seier at Jerusalem er den staden der ein skal tilbe.»
21. Jesus seier til henne: «Tru meg, kvinne, den timen kjem då det verken er på dette fjellet eller i Jerusalem de skal tilbe Far.
22. De tilbed det de ikkje kjenner; vi tilbed det vi kjenner, for frelsa kjem frå jødane.
23. Men den timen kjem, ja, han er alt komen, då dei sanne tilbedarane skal tilbe Far i ånd og sanning. For slike tilbedarar vil Far ha.
24. Gud er ånd, og dei som tilbed han, må tilbe i ånd og sanning.»
25. Kvinna seier til han: «Eg veit at Messias kjem», – Messias er det same som Kristus – «og når han kjem, skal han fortelja oss alt.»
26. Jesus seier til henne: «Det er eg, eg som snakkar med deg.»
27. I det same kom læresveinane hans. Dei undra seg over at han snakka med ei kvinne. Men ingen av dei spurde kva han ville eller kvifor han snakka med henne.
28. Då lét kvinna vasskrukka stå og gjekk inn i byen og sa til folket:
29. «Kom, så skal de få sjå ein mann som har sagt meg alt det eg har gjort! Kan han vera Messias?»
30. Då gjekk dei ut av byen og kom til han.
31. I mellomtida bad læresveinane han: «Rabbi, kom og et!»
32. Han svara: «Eg har ein mat å eta som de ikkje veit om.»
33. Då sa læresveinane seg imellom: «Kan nokon ha bore mat til han?»
34. Men Jesus sa til dei: «Min mat er å gjera det han vil, han som sende meg, og fullføra hans verk.
35. Seier de ikkje: Enno er det fire månader til grøda skal haustast inn? Men eg seier dykk: Lyft auga og sjå åkrane, korleis dei kvitnar mot hausten!