7. Blir de verande i meg, og blir orda mine verande i dykk, så be om kva de vil, og de skal få det.
8. For ved dette lyser herlegdomsglans om Far min, at de ber mykje frukt og blir mine læresveinar.
9. Som Far har elska meg, har eg elska dykk. Ver i min kjærleik!
10. Held de boda mine, er de i min kjærleik, slik eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik.
11. Dette har eg tala til dykk så mi glede kan vera i dykk og gleda dykkar kan bli fullkomen.
12. Og dette er bodet mitt: De skal elska kvarandre som eg har elska dykk.
13. Ingen har større kjærleik enn den som gjev livet sitt for venene sine.
14. De er venene mine så sant de gjer det eg byd dykk.
15. Eg kallar dykk ikkje tenarar lenger, for tenaren veit ikkje kva herren hans gjer. Eg kallar dykk vener, for eg har fortalt dykk alt eg har høyrt av Far min.
16. De har ikkje valt ut meg, men eg har valt ut dykk og sett dykk til å gå ut og bera frukt, ei frukt som varer. Då skal Far gje dykk alt de bed om i mitt namn.
17. Dette er det eg byd dykk: De skal elska kvarandre!
18. Når verda hatar dykk, skal de vita at ho har hata meg først.
19. Hadde de vore av verda, då hadde verda elska sitt eige. Men de er ikkje av verda; eg har valt dykk ut av verda. Difor hatar verda dykk.
20. Kom i hug det ordet eg sa dykk: Ein tenar er ikkje større enn herren sin. Har dei forfølgt meg, vil dei forfølgja dykk òg. Har dei halde fast på mitt ord, vil dei òg halda fast på dykkar ord.