4. Ver i meg, så er eg i dykk. Som greina ikkje kan bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, slik kan heller ikkje de bera frukt viss de ikkje er i meg.
5. Eg er vintreet, de er greinene. Om de blir i meg og eg i dykk, då ber de mykje frukt, men skilde frå meg kan de ingen ting gjera.
6. Den som ikkje blir verande i meg, blir kasta ut som ei grein og visnar. Greinene blir samla saman og kasta på elden, og dei brenn.
7. Blir de verande i meg, og blir orda mine verande i dykk, så be om kva de vil, og de skal få det.
8. For ved dette lyser herlegdomsglans om Far min, at de ber mykje frukt og blir mine læresveinar.
9. Som Far har elska meg, har eg elska dykk. Ver i min kjærleik!
10. Held de boda mine, er de i min kjærleik, slik eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik.
11. Dette har eg tala til dykk så mi glede kan vera i dykk og gleda dykkar kan bli fullkomen.
12. Og dette er bodet mitt: De skal elska kvarandre som eg har elska dykk.
13. Ingen har større kjærleik enn den som gjev livet sitt for venene sine.
14. De er venene mine så sant de gjer det eg byd dykk.
15. Eg kallar dykk ikkje tenarar lenger, for tenaren veit ikkje kva herren hans gjer. Eg kallar dykk vener, for eg har fortalt dykk alt eg har høyrt av Far min.
16. De har ikkje valt ut meg, men eg har valt ut dykk og sett dykk til å gå ut og bera frukt, ei frukt som varer. Då skal Far gje dykk alt de bed om i mitt namn.
17. Dette er det eg byd dykk: De skal elska kvarandre!