4. Då sa Judas Iskariot, ein av læresveinane, han som sidan sveik Jesus:
5. «Kvifor vart ikkje denne salven seld for tre hundre denarar og pengane gjevne til dei fattige?»
6. Dette sa han ikkje fordi han hadde omsorg for dei fattige, men fordi han var ein tjuv. Det var han som hadde ansvaret for pengekassa, og han tok av det som vart lagt der.
7. Men Jesus sa: «Lat henne vera! Ho har gøymt salven til gravferdsdagen min.
8. Dei fattige har de alltid hos dykk, men meg har de ikkje alltid.»
9. Den store mengda av jødar som var samla, fekk no vita at Jesus var i Betania. Og dei kom dit, ikkje berre for Jesu skuld, men òg for å sjå Lasarus, som han hadde vekt opp frå dei døde.
10. Då la overprestane planar om å drepa Lasarus òg,
11. for mange av jødane drog dit for hans skuld og kom til tru på Jesus.
12. Dagen etter fekk den store folkemengda som var komen til høgtida, høyra at Jesus var på veg inn i Jerusalem.
13. Då tok dei palmegreiner og gjekk ut for å møta han, og dei ropa: Hosianna! Velsigna er han som kjem i Herrens namn, Israels konge!
14. Jesus fann seg eit ungt esel og sette seg på det, som det står skrive:
15. Ver ikkje redd, dotter Sion! Sjå, kongen din kjem, ridande på ein eselfole.
16. Dette skjøna ikkje læresveinane med det same. Men då Jesus var opphøgd i herlegdom, hugsa dei at dette var skrive om han, og at folket hadde helsa han på denne måten.
17. Alle som hadde vore med han då han ropa Lasarus ut av grava og vekte han opp frå dei døde, vitna om det dei hadde sett.
18. Difor var det òg at folket drog ut for å møta han, for dei hadde fått høyra at han hadde gjort dette teiknet.
19. Men farisearane sa seg imellom: «Der ser de, det nyttar ikkje. Heile verda spring etter han.»
20. No var det nokre grekarar mellom dei som var komne til Jerusalem for å tilbe under høgtida.
21. Dei kom til Filip, som var frå Betsaida i Galilea, og sa: «Herre, vi ville gjerne få sjå Jesus.»