12. Sælt er det mennesket som held ut i freistingar. Når det har stått si prøve, skal det få livsens sigerskrans, som Gud har lova dei som elskar han.
13. Ingen som blir freista, må seia: «Det er Gud som freistar meg.» For Gud blir ikkje freista av det vonde, og sjølv freistar han ingen.
14. Alle blir freista av si eiga vonde lyst, som lokkar og dreg.
15. Sidan, når lysta er svanger, føder ho synd, og når synda er mogen, føder ho død.
16. Far ikkje vill, mine kjære sysken!
17. All god gåve og all fullkomen gåve kjem ovanfrå, frå han som er Far til lysa på himmelen. Hos han er det ikkje forandring eller skiftande skuggar.
18. Av sin eigen vilje har han fødd oss ved det sanne ordet, så vi skal vera ei førstegrøde av hans skapningar.
19. Dette må de vita, mine kjære sysken: Kvar og ein skal vera snar til å høyra, men sein til å tala og sein til å bli sint.
20. For sinne hos eit menneske fører ikkje til det som er rett for Gud.
21. Legg difor av alt som er ureint, og all slags vondskap, og ta audmjukt imot det ordet som er planta i dykk, det som har kraft til å frelsa sjelene dykkar.
22. De må gjera det Ordet seier, ikkje berre høyra det. Elles lurer de dykk sjølve.