19. Så fekk han mat og kom til krefter.Han vart verande nokre dagar saman med læresveinane i Damaskus,
20. der han straks forkynte Jesus i synagogane og sa: «Han er Guds Son.»
21. Alle som høyrde på, vart fulle av undring og sa: «Er ikkje dette han som i Jerusalem ville rydda ut alle som kallar på dette namnet? Og kom han ikkje hit for å føra dei i lenkjer til overprestane?»
22. Men Saulus fekk meir og meir kraft, og jødane i Damaskus vart svar skuldige då han viste dei klårt at Jesus er Messias.
23. Då det hadde gått ei tid, vart jødane samde om å drepa han.
24. Men Saulus fekk høyra om planen deira. Dag og natt heldt dei vakt, også ved byportane, for å drepa han.
25. Men læresveinane hans fekk han ut om natta; dei firte han nedetter muren i ei korg.
26. Då han kom til Jerusalem, freista han å koma inn blant læresveinane. Men alle var redde han, for dei stolte ikkje på at han var ein læresvein.
27. Då tok Barnabas han med seg til apostlane. Og han fortalde dei korleis Saulus på vegen hadde sett Herren, som hadde tala til han, og korleis han med frimod hadde forkynt i Jesu namn i Damaskus.
28. Sidan gjekk han ut og inn med dei i Jerusalem og tala frimodig i Herrens namn.
29. Han tala òg med dei gresktalande jødane og gav seg i ordskifte med dei. Men dei freista å drepa han.
30. Då brørne fekk vita det, førte dei han til Cæsarea og sende han derifrå til Tarsos.