8. Peter spurde henne: «Sei meg, var dette alt de fekk for jorda?» «Ja», svara ho, «det var alt.»
9. Då sa Peter til henne: «Korleis kunne de bli samde om å setja Herrens Ande på prøve? Høyr stega utanfor døra. Det er dei som har gravlagt mannen din. No skal dei bera deg ut.»
10. Og straks fall ho om ved føtene hans og døydde. Dei unge mennene kom inn og fann henne død, og dei bar henne ut og gravla henne ved sida av mannen.
11. Og det kom stor otte over heile forsamlinga og alle som høyrde om det.
12. Ved hendene til apostlane vart mange teikn og under gjorde i folket. Med eitt sinn heldt alle saman og møttest i Salomos søylehall.
13. Ingen andre våga å slutta seg til dei, men folket sette dei høgt.
14. Fleire og fleire trudde på Herren og vart lagde til flokken, både menn og kvinner i stort tal.
15. Dei bar til og med sjuke ut på gatene og la dei på senger og bårer, så i det minste skuggen av Peter kunne falla på nokre av dei når han gjekk framom.
16. Også frå byane kring Jerusalem kom det folk i stort tal. Dei bar med seg sjuke og slike som var plaga av ureine ånder, og alle vart lækte.
17. Då greip øvstepresten inn, han og alle som heldt med han, det vil seia saddukearpartiet. Dei vart brennande harme,
18. greip apostlane og kasta dei i byfengselet.
19. Men ein engel frå Herren opna fengselsportane om natta, leidde dei ut og sa:
20. «Gå og still dykk opp på tempelplassen og forkynn for folket heile denne bodskapen om livet!»
21. Fordi dei hadde høyrt desse orda, gjekk dei til tempelet utpå morgonsida, og der underviste dei.Samstundes kalla øvstepresten og mennene hans saman Rådet, heile eldsterådet i Israel, og sende bod til fengselet etter apostlane.
22. Men då vaktmennene kom dit, fann dei ikkje apostlane. Dei kom tilbake og melde:
23. «Vi fann fengselet forsvarleg stengt, og vaktene stod ved portane. Men då vi lét opp, fann vi ingen der inne.»